GenelVoleybol HaberleriVOLEYBOLUN UNUTULMAZLARI "Biz Takımı"
Voleybolun Unutulmazları Bursa’da #487.kütüphane
Voleybolun Unutulmazlarında bir baba ve oğul, Nizamettin Çakır - Umut Çakır
#487.kütüphane
Bugün Bursa’dayız.
Taa başlangıcından itibaren voleybolumuza nice yıldızlar yetiştiren o güzide kent.
İstanbul, Ankara, İzmir, Eskişehir, Bursa, Adana… diye sıralarsak evet çok eski yıllardan beri Bursa; hem kızlarda hem erkeklerde sporcu fabrikası gibi çalışmaya devam ediyor.
Ben bugün size bir baba-oğuldan söz edeceğim:
NİZAMETTİN ÇAKIR ve UMUT ÇAKIR
Babanın voleybol sevdası oğlunun yüreğine düşmüş. İkisi de önce sporcu olarak, sonrasında her ikisi de antrenör olarak voleybolumuza hizmetlerine devam etmişler.
Voleybol öylesine bir tutku ki nesilden nesile, kuşaktan kuşağa geçiyor adeta. Bir çok sporcunun alt yapısında ebeveynlerinin etkisi görülüyor. Annesini/babasını sahada izlerken, ya da tribünde o havayı solurken çocuk yaşlarda bir şekilde voleybol zehrini çekmişler ciğerlerine…
Voleybola devam etsin ya da etmesin illa ki bir kaç kez o topa vurmuşluğu, spor okullarında ya da ebeveynlerinin karşısında pas atmayı denemişliği var mutlaka. Kimi sporcu, kimi antrenör, kimi yönetici, kimi istatistikçi, kimi de sadece izleyici olarak katıldılar bu aşka…
Bugün Nizamettin Çakır için güzel bir sürpriz günü çünkü onu sevindirmek, mutlu ermek için bu bağışı yapan ve bu kütüphaneyi düşünen, Sevgili Oğlu Umut Çakır. Bursa Büyükşehir Belediyesine ait Şehir Kütüphanesine Nizamettin Çakır adına gitti ansiklopedimiz.
Sevgili Umut’a uğraşıları için sonsuz teşekkürler. Ayrıca Nizamettin Çakır hakkında yazan tüm dostlara da sevgiler yolluyorum.
Şimdi…
Bağışlayan da adına bağışlanan da voleyboldan olunca ben elbette ki bir taşla iki kuş vurmak istedim. Bugün önce Umut Çakır kardeşimi detayıyla tanıyacağız sonrasında Nizamettin Çakır’ın yaşamı ve hakkında yazılanlar gelecek. Umarım bu sürpriz Nizamettin hocayı çok mutlu eder. Oğluşu ile ne kadar gurur duysa hakkıdır.
Ne güzel böyle Umut gibi evlatlar…
Umut’cuğum, düşüncen için, detaylı anlatımın için, tüm sorularıma nezaketle yanıtların için çok teşekkürler.
Gözlerinden öperim, başarılar dilerim.
Umut Çakır, 31 Mart 1978 tarihinde Bursa’da doğdu. Annesi Süheyla Çakır (1955) emekli öğretmen, babası ise Nizamettin Çakır (1952) voleybol antrenörü ve emekli öğretmendir. Kız kardeşi Gözde Çakır ne yazık ki çok erken yaşta, 19 Haziran 2016’de yaşama veda etti.
Öğretim hayatının bir bölümü Bursa’da bir bölümü de İstanbul’da geçti. İlkokulu; Reşitpaşa ve İstiklal İlkokulu’nda, ortaokul ve liseyi Uluabatlı Hasan Anadolu Lisesi’nde okudu. Üniversite öğrenimini Yıldız Teknik Üniversitesi Elektronik ve Haberleşme Mühendisliği Bölümü’nde tamamladı.
Çocukluk yıllarında oldukça hareketli ancak oldukça da temkinli hareket eden bir çocuktu. Ebeveynlerinin öğretmen olmasının da etkisiyle derslerle son derece ilgili, çalışkan ve disiplinli bir öğrenciydi.
Voleybola bulaşma hikayesi işte kendi cümleleriyle gelsin.
“İlkokuldayken basketbola ve voleybola ilgi duyuyordum ve oynuyordum. Babam hangi sporu yapmak istediğimi sorduğunda voleybol oynamak istediğimi söyledim. İlkokul 5.sınıfta okul takımında yer aldım, 11 yaşında da Sönmez Filament altyapısında voleybol oynamaya başladım. Voleybola ben babam yönlendirdi o nedenle beni keşfeden o oldu. Sönmez Filament’te ilk antrenörüm Seçkin Yılmaz’dı.”
Sporculuk Dönemi: Oynadığı, görev yaptığı kulüpler ve kazandığı başarılar…
1989-1993 Sönmez Filament Altyapı (1991-1992 Küçük Erkekler Türkiye Üçüncülüğü)
1993-1994 Robert Bosch Altyapı
1994-1996 Galatasaray Altyapı (1994-1995 Yıldızlar Türkiye Şampiyonluğu ve 1995-1996 Gençler Türkiye Şampiyonluğu)
1996-1997 Bursaspor (Galatasaray’dan kiralık olarak gittim) (Süper Lige Çıkma)
1997-2002 Galatasaray (1999-2000 CEV Kupası Dördüncülüğü)
2002-2004 Arkas Spor
2004-2005 Beşiktaş
2005-2007 Fenerbahçe (2005-2006 Türkiye Ligi İkinciliği ve 2006-2007 Türkiye Ligi Üçüncülüğü)
2007-2009 Halkbank (2007-2008 Türkiye Ligi İkinciliği)
2009-2010 İstanbul Büyükşehir Belediye (2009-2010 Süper Kupa Şampiyonluğu)
2010-2011 Tofaş
Antrenörlük Dönemi: Görev yaptığı kulüpler ve kazandığı başarılar…
2012-2013 Galatasaray Küçük Erkek Takımı (Baş antrenör)
2013-2014 Galatasaray Küçük Erkek Takımı-Yıldız Erkek Takımı (Baş antrenör) (Küçük Erkekler Türkiye Şampiyonluğu ve Yıldız Erkekler Türkiye İkinciliği)
2014-2015 Galatasaray Yıldız Erkek Takımı (Baş antrenör) (Yıldız Erkekler Türkiye Şampiyonluğu)
2015-2016 Galatasaray Genç Erkek Takımı (Baş antrenör) (Genç Erkekler Türkiye Şampiyonluğu)
2013-2016 Doğa Koleji Voleybol Erkek Takımı (Baş antrenör) (2015 Türkiye Liseler Arası Voleybol İkinciliği, 2016 Türkiye Liseler Arası Voleybol Şampiyonluğu ve 2016 Dünya Liseler Arası Voleybol Şampiyonluğu)
2015-2021 Galatasaray Erkek Voleybol Takım (1.Yardımcı Antrenör) ( 2017-2018 Türkiye dördüncülüğü, 2018-2019 Türkiye Ligi Üçüncülüğü, Türkiye Kupası İkinciliği, CEV Kupası İkinciliği, Şampiyonlar Kupası Şampiyonluğu, 2019-2020 Türkiye Ligi Üçüncülüğü, 2020-2021 Türkiye Ligi Üçüncülüğü)
Milli takım kariyeri…
Oyuncu olarak ilk kez 1995 senesinde Bulgaristan’da yıldız milli takımda ay-yıldızlı formayı giydi ve 25 defa milli olma onurunu yaşadı.
Antrenörlük yaşamındaki milli takıma göz atarsak…
2014-2015 23 Yaş Altı Milli Takım (1.Yardımcı Antrenör) (Dünya Şampiyonası İkinciliği)
2015-2016 23 Yaş Altı Milli Takım (Baş antrenör)
İz bırakan antrenörü…
“Babam Nizamettin Çakır’la 1996-1997 sezonunda Bursaspor’da, 2010-2011 sezonunda da Tofaş Spor Kulübü’nde beraber çalıştık. Babam, beni voleybola yönlendiren, üzerimde çok emeği olan bir kişidir. Çocukluğum boyunca onun maçlarında yanında oldum izledim ayrıca onunla çalıştığım iki sezon süresince de ondan çok şey öğrendim. Bu nedenle benim üzerimde en çok iz bırakan antrenörüm kendisidir. Onun oyuncularına yaklaşımını, çalışkanlığını ve disiplinini hep kendime örnek aldım.”
İdolü olan, beğendiği oyuncular…
“Türkiye’de oynamış sporculardan en beğendiğim sporcu Galatasaray’da beraber de oynama şansı bulduğum Dariusz Stanicki’dir. Yabancı voleybolculardan ise çocukluğumda Sönmez Filament’e karşı oynamış Jeff Stork ve Anrea Giani hafızamda iz bırakmış sporculardan.”
Forma numarası, oynadığı mevki…
“Ben voleybola ilk başladığım günden itibaren pasör olarak görev yaptım. Ve oynadığım sürece 4 numarayı giymeye çalıştım. (Tabii benden daha kıdemli büyüklerim almadığında…) Dört numaralı formayı seçme nedenim babamın voleybol oynadığı zamanlarda bu numarayı giymesi ve Sönmez Filament’te oynadığı zamanlar benimle çok ilgilenen Sevgili Tamer Çamlıbel’in forma numarası olmasıdır.”
Deplasmanlarda oda arkadaşları…
“Oynadığım takımlarda düzenli ve uykusuna dikkat eden sporcu arkadaşlarımla kalmaya çalışırdım. Takımlarda aynı odayı paylaştığım sporcular; Muhittin Şahin, Dariusz Stanicki, Hakan Fertelli, Hasan Yeşilbudak’tı.”
Kazandığı ya da kaybettiği maçtan sonra…
“Kazandığımız zaman onun sevincini yaşayıp bir sonraki maçımız için yeniden çalışmaya başlardım. Kaybettiğimiz maçtan sonra çoğu voleybolcu gibi çok üzülürdüm ve sakinleşince nerelerde hata yaptığımızı bulmaya çalışırdım.”
Voleybolcu olmasaydı…
“Sanırım üniversitede bitirdiğim bölüm olan mühendisliğe devam ederdim.”
Unutamadığı maçlar…
“Voleybolculuk döneminde en aklımda kalan maç 2008-2009 sezonunda Halkbank Spor Kulübü’nde oynarken Fenerbahçe’ye 0-2 gerideyken 3-2 kazandığımız maçtır.
Antrenörlük dönemi için de Galatasaray Spor Kulübü’nde altyapılarda ilk Türkiye Şampiyonluğu’nu elde ettiğimiz 2014 yılındaki Küçük Erkekler Türkiye Şampiyonası finalinin hafızamda önemli yeri vardır.”
Voleybolun kazandırdıkları… Varsa keşkeleri…
“Voleybol bana çok güzel bir çevre kazandırdı ve şu anda çok severek yaptığım bir meslek olan antrenörlüğü yapmamı sağladı.
Keşkem; 2002 senesinde Galatasaray Voleybol Erkek Şubesi kapanacak dendiğinde kulüpten keşke ayrılma kararı almasaydım…”
Özel hayatına gelirsek…
Umut, eşi Tuğba Demir Çakır’la (1986) ortak bir arkadaşları sayesinde tanıştı ve 21 Eylül 2009 tarihinde yaşamlarını birleştirdiler. Tuğba, Gazi Üniversitesi Ayakkabı Tasarımı Bölümü ve Nişantaşı Üniversitesi İletişim Tasarımı Bölümü mezunu. Oğulları San Çakır 28 Ağustos 2019 tarihinde aileye katıldı, şu an 3 yaşında bir dünya tatlısı…
Evdeki yaşam…
“Evde eşime evlendiğimiz günden beri ona her işte yardımcı olmaya çalışırım. Ayrıca baba olarak oğlumla ilgilenmekten, onunla vakit geçirmekten de çok hoşlanırım. Eş olarak çok romantik olduğum söylenemez ama boş zamanlarımızda birlikte güzel vakit geçirmeye çalışırız. Vaktim olursa mutfağa girip yemek yapabilirim. En sevdiğim yemekler; kıymalı yaprak dolması ve etli patlıcandır.”
İlgi alanları, kişiliği…
“Kitap okumayı severim. Özellikle; biyografileri, tarih kitaplarını ve tarihi romanlarını. Ani kararlar vermeyen, genellikle sakin kalmaya çalışan biriyim. En sevdiğim özelliğim çalışkan ve disiplinli olmamdır.
En sevmediğim özelliğim bazen sinirlenip söylememem gereken şeyleri söylememdir.”
Sevgili Umut samimiyetine, içtenliğine çok teşekkürler. Seni farklı yönlerinle tanıdığım ve tanıtabildiğim için sevinçliyim. Teşekkürler.
Geliyorum bugünkü sürprizinin asıl sahibine. Kendi ifadesiyle Nizamettin Çakır’ın yaşam hikayesi karşınızda…
10 Mart 1952 tarihinde Mudanya’nın Dere Köyü’nde doğdum. İlkokulu Dere Köyü’nde bitirdim. Ortaokul ve liseyi Adapazarı Arifiye Öğretmen Okulu’nda okudum. 1969 yılında buradan mezun oldum. 11 yaşımda okulda voleybolla tanıştım ve Arif Doğan Spor Kulübü’nde voleybol oynadım. 1969-1970 yılında İstanbul Eğitim Enstitüsü Beden Eğitimi Bölümü’nde okumaya başladım ve aynı yıllarda Sakaryaspor’da oyuncu olarak yer aldım. 1973 yılında mezun oldum ve Iğdır Lisesi’ne beden eğitimi öğretmeni olarak atandım. 1975 Ekim ayında Bursa Tophane Endüstri Meslek Lisesi’ne tayinim çıktı. Aynı yıllarda Oyak Renault ve Tofaş’ta voleybol oynadım.
1977’de Tofaş’ta antrenörlüğe başladım. 1982 yılında Tophane Endüstri Meslek Lisesi voleybol takımı ile Türkiye 2. si olduk. 1987 yılında ise Türkiye şampiyonluğunu kazandık. 1984 yılında Sönmez Filament Spor Kulübü’nde antrenörlüğe başladım. Aynı yıl Konya’da yapılan final maçları sonunda 1. lige çıktık. 1992 yılının sonuna kadar Sönmez Filament Spor Kulübü’nde görev yaptım.
1994’de Bursaspor’da göreve başladım. Takımı amatör kümeden alarak önce 2. lige, 1996 yılında 1. lige çıkardık. 1999’da Tofaş’ta tekrar göreve başladım. Alt yapılarda yeniden yapılanmayla birlikte yeni oyuncaların yetişmesinde görev aldım. 2006 yılı Mayıs ayında Ankara’da yapılan 2. lig final maçlarında Tofaş Spor Kulübü 1.likle bitirip 1. lige çıktı. Ancak bir yıl sonra Tofaşspor Kulübü yeteri derece destek alamadığı için 2. lige düştü. Yeniden yapılanmayla ve sadece alt yapıdan oluşturulan genç çocuklarla 2010 yılı Nisan ayında Ankara’da yapılan 2. Lig finalleri sonunda Tofaş tekrar 1. Lige çıktı ancak ne yazık ki yine yeterli destek görmediği için 2. Lige düştü.
2012-2013 yılında İnegöl Belediyespor’da göreve başladım. Aynı yıl Ankara’da yapılan 2. Lig Final maçları sonunda İnegöl Belediyespor 1. Lige çıktı. 2013-2014 yıllarında İnegöl Belediyespor’la 1. ligde yer aldı. 2015 itibariyle Bursa Büyükşehir Belediyespor altyapısı sorumlu antrenör olarak çalıştım. Şu anda Nova Okulları’nda bu görevimi devam etmekteyim.
Antrenörlük dönemimde emek verdiğim oyuncular arasında; Osman Babagiray, Erkan Toğan, Ali Yılmaz, Yahya Tanta, Sabit Atay, İhsan Palaz, Aykut Lale, Ender Edincik, Umut Çakır, Yankı Uslu, Salih Bircan, Gökalp Yoldaş, Beytullah Hatipoğlu’nu sayabilirim.
Bursa’da yaşamım devam ediyor. Tüm arkadaşlarıma sevgiler, selamlar yolluyorum.
